Turcy stworzyli swój własny rytuał parzenia i picia herbaty. Napój ten stał się symbolem gościnności, podawanym do każdego posiłku i przy każdej okazji. W Turcji bardzo popularnym miejscem spotkań towarzyskich, jak i biznesowych są właśnie herbaciarnie.
Do parzenia herbaty po turecku służy specjalny podwójny imbryczek, çaydanlık, a gotowy napar serwuje się w uroczych małych szklaneczkach w kształcie tulipana.
Turecki çaydanlık składa się z dwóch imbryczków, dolnego, większego na wodę i górnego, mniejszego na esencję herbacianą. Turecka herbata to czarna herbata uprawiana w rejonie Rize. To faworyt wśród tureckich herbat, jest delikatna, słodkawa, można się nią delektować przez cały dzień. Ja zaparzyłam “Caykur Rize Turist Cayi”, liście tej herbaty pochodzą z samego czubka krzewu herbacianego, bez pączka i poddawane są rozdrobnieniu, aby zwiększyć walory herbaty w czasie parzenia.
Jak zaparzyć herbatę po turecku?
Do dolnego imbryczka wlewamy wodę, natomiast do górnego wsypujemy
około 3 łyżek stołowych czarnej herbaty liściastej. Gatunki herbat możemy mieszać lub dorzucać do
liści ulubione dodatki, takie, jak mięta, kardamon, cynamon, goździki, suszone
owoce lub kwiaty. Mały czajniczek
ustawiamy na większym i całość podgrzewamy
na małym ogniu. Gotujemy około 15 minut,
w tym czasie para wodna ogrzewa susz herbaciany, który delikatnie się praży
wydzielając coraz bardziej intensywny aromat.
Po 15 minutach wodą z dolnego imbryczka zalewamy podgrzane liście. Uzupełniamy
wodę w dolnym naczyniu i ponownie ustawiamy mniejszy czajniczek na większym.
Teraz gotujemy całość na średnim ogniu do czasu, aż woda w dolnym imbryczku zacznie
wrzeć. Zmniejszamy moc palnika do małego i gotujemy kolejne 15 – 20 minut. Po
tym czasie listki herbaty powinny opaść na dno.
Zaparzoną esencję wlewamy przez sitko do 1/3 lub 1/4 wysokości szklaneczek, następnie uzupełniamy gorącą wodą. Turcy bardzo lubią słodkie herbaty i według ich przepisu należy dodać 2 kostki cukru na szklaneczkę napoju. Do herbaty polecam migdałowe ciasteczka kavala.
Smacznego!
Imbryczek, szklaneczki, herbaty znajdziecie w Tureckim Sklepie. Polecam dodatkowo filmik instruktażowy “parzenie herbaty po turecku”.
Pigwowiec japoński to ciernisty i pięknie kwitnący krzew. Owoce pigwowca są bardzo aromatyczne, kwaśne i twarde. Zawierają duże ilości witaminy C. Z powodu swojej kwaśności nie nadają się do bezpośredniego spożycia, za to są ideale na dżemy, galaretki i nalewki. Można je również suszyć i używać do herbaty zamiast cytryny.
Śliwa tarnina, zwana tarniną lub tarką to kolczasty krzew, który rośnie najczęściej na brzegach lasów, wzdłuż dróg polnych lub na słonecznych zboczach.
Koktajl winogronowy ze szpinakiem, imbirem i wodą kokosową zawiera mnóstwo witamin i składników mineralnych. Zawarte w napoju winogrona doskonale wpływają na nasze zdrowie, jak również znakomicie działają na urodę.
Podstawowa różnica między sokiem owocowym a koktajlem dotyczy błonnika. Jeżeli zależy nam na napoju treściwym, bogatym w błonnik stawiamy na koktajl.
Bez lilak – kwitnące krzewy bzu zwiastują nadejście pełni wiosny. Ich odurzający zapach przeszywa majowe powietrze, a urok kwiatów aż onieśmiela. Niestety ten cudowny zapach nie idzie w parze ze smakiem kwiatów, są one gorzko-kwaśne, ale jadalne.
Zielony koktajl z jarmużu, pomarańczy i imbiru z dodatkiem bardzo zdrowych łuskanych nasion konopi to super zastrzyk energii i witamin.
Nalewka z truskawek zawsze budziła we mnie wiele kontrowersji. Jakoś truskawki nie bardzo kojarzyły mi się z alkoholowym napitkiem. Kilka lat temu, zapadła decyzja: jak nie spróbuję i nie zrobię, to się nie dowiem, jak smakuje …